Yaşları 10 ile 14 arasında değişen çocukların kitap okumanın hayatlarındaki yerini anlattığı bir serüvene var mısınız?
Kimisi komik, kimisi hüzünlü, kimisi düşündürücü ve hatta çocuk(!) bu ya, kimisi tam tabirle ciğere işleyen anlatımlarıyla sizi ele geçiriyor...
Batısından doğusuna, -şu ayrıma öfkeyle baksam da- fakirinden zenginine yer vermiş yazar... Kitap okumak isteyip de alamayan, kitaplara boğulup da okumayı sevmeyen, anlamadığı kitabı sırf ödev diye defalarca hatmetmek zorunda kalıp yine de anlayamayan ve içine kapanan çocukları bağrıma bastım... Zorla güzellik olmaz diyen de var, öğretmeninden utanarak kitap isteyen de... Hatta minik bir bahşiş karşılığında kitap okumaya başlayıp sonrasında kitaplara aşık olan da... En zoruma gidenlerden biri de doğuda görev yapan bir öğretmenin (ki bu eğitimciler aslında saymakla bitmeyen bir sayıda...) köydeki iki derslikli okuluna kütüphane kurabilmek için 'kız çocukları okumaz!" diyerek köreltilmiş bir kesimin içinde verdiği savaştı...
Kitabın basım yılı 2006.
O zamandan bu zamana bakınca, hele son bir yılda kitaplara gelen acımasız zamları düşününce, geçen sürede çocukların daha, çok daha fazla kitaba ulaşması gerekirken engellenmesine ne yorum yapılabilir ki...
Kitabın ticareti "bilgi birikimi" olmalıyken, para kokmasını hak etmiyor insanlar...
Müjde Aklanoğlu 'ya instagramdan yazdım. Ve cevap verdi. Hem yıllardır arayışıma son verdi, hem de beni çok mutlu etdi.
Benim okuduğum kitapta karakter isimleri farklıydı ama incelemeleri okuduğum zaman aynı. Zaten yazar akıcı kitapların yazarı. Kitabını elinize aldığınız zaman bitirmeden bırakmak istemiyorsunuz.